ΖΗΤΗΜΑ - ΘΕΜΑ:
Είμαι πολύ συναισθηματικός, με κατακλύζει το συναίσθημα,
"μαυρίζω" συχνά κι έχω "αρνητικά" συναισθήματα, δεν μπορώ
(ή θέλω) να «ελέγξω» τα συναισθήματα μου…
Το συναίσθημα δεν είναι «εχθρός». Ούτε χρειάζεται να
«ελεγχθεί»! Είναι σαν να λέμε ότι μας αρέσει μόνο να εισπνέουμε, αλλά δεν μας
αρέσει να εκπνέουμε, οπότε θα ελέγξουμε και θα «περιορίσουμε» την εκπνοή και θα
«κρατήσουμε» μόνο την εισπνοή. Το συναίσθημα έρχεται και φεύγει σε κύματα. Όταν
είναι στα «πάνω» του, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε για να μην «πνιγούμε»
είναι να αφεθούμε στο κύμα κι όπου μας πάει… Μετά από την κορύφωση θα έρθει η
«πτώση» και η αποφόρτιση του συναισθήματος ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ. Όσο περισσότερο πάμε
κόντρα στο πολύ συναίσθημα που αναβλύζει από μέσα μας, τόσο αυτό θα ξεσπάει πιο
ορμητικά.
Το μόνο που έχουμε να κάνουμε (όταν αρχίσει να κορυφώνεται και να γίνεται
«ανεξέλεγκτη» η συναισθηματική φόρτιση) είναι να παραμείνουμε στο συναίσθημα
(να αφεθούμε να το βιώσουμε στην ένταση του χωρίς αντίσταση) – χωρίς να
προσπαθούμε να το «μειώσουμε» ή να το «εξαφανίσουμε» / «ελέγξουμε» κλπ -- απλά
παρατηρώντας το, χωρίς να ταυτιζόμαστε μαζί του. Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΕΛΕΓΧΟΥ είναι το κλειδί…
ΜΠΟΡΟΥΜΕ
ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΟΝΟ «ΘΕΤΙΚΑ» ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ;
Για την προσπάθεια ελέγχου και μείωσης του υπερβολικού συναισθήματος φταίει
βέβαια πολύ και η κοινωνία και αυτά που μας έχουν μάθει.
Όμως δεν είναι έτσι.. Δεν μπορούμε να έχουμε και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο! Το Σύμπαν δεν λειτουργεί έτσι… Για παράδειγμα είναι «καλό» όταν το συναίσθημα μας κάνει να καταλαβαίνουμε τους άλλους, μας κάνει συμπονετικούς στα προβλήματά τους, μας κάνει να θέλουμε να τους βοηθήσουμε και να τους κάνουμε να αισθανθούν ωραία…. ΑΛΛΑ – συγχρόνως (μας έμαθαν) ότι πρέπει να είμαστε και λογικοί και να μην αφήνουμε να μας καταπίνει το πολύ συναίσθημα (να μην «μαυρίζουμε», να είμαστε πάντα στα «πάνω» μας) και να είμαστε και αντικειμενικοί και…και…και… Δηλαδή τα θέλουμε ΟΛΑ δικά μας. Και να έχουμε τα «καλά» του συναισθήματος, αλλά και ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΑ «ΚΑΚΑ» ΤΟΥ! Αυτό απλά – ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ! Το πακέτο πάει ολόκληρο.
«ΜΑΥΡΙΣΤΕ» ΑΦΟΒΑ – ΚΑΝΕΙ «ΚΑΛΟ»!
Έτσι όταν τα ζώδια του Νερού παραπονιούνται για το πόσο πολύ «μαυρίλα» αισθάνονται, αυτό που πρέπει να καταλάβουν είναι ότι ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να την αντιπαλεύουν – ότι δεν πρέπει να αντιστέκονται! Πρέπει να την δεχτούν. Είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού τους. Δεν μπορούν – ούτε πρέπει – να προσπαθούν να την αποβάλλουν. Την έχουν «ανάγκη» την μαυρίλα τους. Είναι πολύ «ωραίο» να είσαι στα χάλια σου και στα μαύρα σου, αρκεί να μην είσαι μονίμως έτσι… Και πότε είσαι μονίμως έτσι; Όταν το πολεμάς! Όταν δεν το αφήνεις πλήρως να εκδηλωθεί. Όταν δεν το αποδέχεσαι. ΟΤΑΝ ΤΟ ΘΕΩΡΕΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ!
Όταν νοιώθετε λοιπόν το κύμα του συναισθήματος να «φουντώνει» (ιδιαίτερα όταν αυτό είναι «αρνητικό»), αφήστε το ελεύθερο να εκδηλωθεί πλήρως! Μην το καταπιέζετε. «Μαυρίστε» όσο πιο πολύ μπορείτε! Θα δείτε τότε ότι σε λίγες ώρες (ή σε λίγα λεπτά) ή – άντε σε μια δύο μέρες (αν είστε πολύ ταυτισμένοι μ’ αυτό που προκάλεσε το συναίσθημα) - αυτό θα έχει κάνει τον κύκλο του και θα φύγει από μόνο του! Αν προσπαθήσετε να το «σταματήσετε», αυτό θα σας σιγοτρώει συνεχώς.
Παρατηρείστε το συναίσθημα την ώρα που εκδηλώνεται -- αλλά μην ταυτίζεστε πλήρως μ' αυτό. Αφήστε το να εκδηλωθεί χωρίς αντίσταση. Τότε αυτό ηρεμεί κι εξαφανίζεται.
Δεν είστε αυτό το συναίσθημα. Το συναίσθημα είναι μια ψευδαίσθηση. Όσο ταυτίζεστε μαζί της, τόσο θα παραμένει «αληθινή» και θα σας «χαλάει» τη ζωή σας…
© Copyright - Γ. Καλοκύρης - Το περιεχόμενο του άρθρου αυτού διατίθεται στους επισκέπτες αυστηρά για προσωπική χρήση. Απαγορεύεται η χρήση ή αναδημοσίευσή του, σε οποιοδήποτε μέσο μετά ή άνευ επεξεργασίας.
