ΓΟΝΕΙΣ-ΠΑΙΔΙΑ - - Ψυχές γνωστές απ’ το παρελθόν

 

ΖΗΤΗΜΑ - ΘΕΜΑ:

«Πως είναι δυνατόν να γεννήθηκα εγώ απ’ αυτούς τους γονείς;»


Δεν ξέρω εσείς, αλλά εγώ πολλές φορές, σαν παιδί, αναρωτήθηκα: «Πως είναι δυνατόν να γεννήθηκα εγώ απ’ αυτούς τους γονείς;»
Πόσες και πόσες φορές σαν παιδιά δεν νιώσαμε ότι οι άνθρωποι που μας έφεραν στη ζωή είναι τόσο «διαφορετικοί» από μας…Πως λοιπόν να μπορέσουν να μας κατανοήσουν και να μας συντρέξουν;

Τα χρόνια πέρασαν…Μαζί και η επαναστατημένη εφηβεία μας…Και ήρθε υποτίθεται η ενηλικίωση. Όμως ακόμα και σαν «ενήλικοι», η σχέση με τους γονείς μας είναι πάντα μια πολύ ιδιαίτερη και ευαίσθητη σχέση. Κι αυτό γιατί μέσα σ’ αυτήν κρύβονται τα πιο βαθιά ψυχολογικά μας θέματα, οι πιο σημαντικοί αυτόματοι «προγραμματισμοί» μας και οι πιο επώδυνες ταυτίσεις μας. Τώρα που μιλάμε, οι γονείς μας μπορεί να είναι εν ζωή ή μπορεί και να έχουν πεθάνει. Εμείς όμως, πάντα μένουμε «χαραγμένοι» από την αλληλεπίδραση μ’ αυτές τις Ψυχές, με τις οποίες, καθόλου τυχαία, ήρθαμε σε επαφή. Και όταν έρχεται η στιγμή, ακολουθώντας συνήθως ασυνείδητα τη ροή της ζωής, γινόμαστε κι εμείς κάποτε, γονείς κάποιων άλλων Ψυχών.

Κάποιες θεωρίες υποστηρίζουν ότι η Ψυχή επιλέγει τους γονείς της πολύ πριν ενσαρκωθεί. Σε ενεργειακό επίπεδο, οι γονείς που επιλέγονται από την Ψυχή είναι πάντα συγγενικές με αυτήν. Αυτό σημαίνει ότι τα ενεργειακά πεδία των παιδιών και των γονιών είναι τέτοια ώστε να είναι δυνατές και έντονες οι ενεργειακές αλληλεπιδράσεις και ζυμώσεις μεταξύ τους. Επειδή λοιπόν οι ενέργειες είναι συγγενικές, τα παιδιά και οι γονείς συνήθως «κουβαλούν» τα ίδια ψυχολογικά θέματα. Μερικές φορές αυτό δεν είναι άμεσα αναγνωρίσιμο γιατί οι γονείς μοιάζουν να εκφράζουν τον ακριβώς αντίθετο πόλο από αυτόν που εκφράζουν τα παιδιά τους, σε πολλά σημαντικά ζητήματα. Για παράδειγμα, μπορεί η μητέρα να είναι ένας πολύ δυναμικός, εξωστρεφής τύπος που ασχολείται συνέχεια με τα υλικά πράγματα και την καθημερινότητα, δηλαδή με την εργασία, τα χρήματα, την επιβίωση κλπ, ενώ η κόρη μπορεί να μην δείχνει κανένα ενδιαφέρον για τη ρουτίνα της καθημερινότητας και να είναι συνέχεια απασχολημένη με εσωτερικές και πνευματικές αναζητήσεις.

Όταν υπάρχει μεγάλη ανισορροπία (ταύτιση) στην έκφραση ενός θέματος, εξίσου μεγάλη είναι και η αντίθετη έκφραση αυτού.

Είναι όπως το εκκρεμές. Όσο πιο πολύ τεντωθεί προς τη μια κατεύθυνση, το ίδιο θα τεντωθεί και προς την αντίθετη, αν το αφήσεις.

Σε ενεργειακό επίπεδο υπάρχει πάντα ισορροπία. Οι ενέργειες ‘δένουν’ σε ένα πολύπλοκο σύμπλεγμα με αποτέλεσμα πολλές φορές οι ρόλοι γονιών και παιδιών να παγιώνονται και το σενάριο να επαναλαμβάνεται το ίδιο, με μικρές παραλλαγές. Η σχέση γονιών- παιδιών καταλήγει πολλές φορές σε έναν αέναο φαύλο κύκλο. Αυτό γίνεται γιατί λείπει η καλλιέργεια της επίγνωσης. Μόνο αυτή θα μπορούσε να ρίξει φως στον ατελείωτο αυτό καρμικό χορό των ενεργειών, που μπορεί να κρατήσει για περισσότερες από μία ενσαρκώσεις. Μέσα στον ‘βαθύ ύπνο’, και πάντα τελείως ασυνείδητα, όλη αυτή η ενεργειακή κληρονομιά μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά μαζί με τα φυσικά χαρακτηριστικά και τα γονίδια.

Κι όμως, η σχέση με τους γονείς και τα παιδιά μας, είναι μια απ΄τις καλύτερες ευκαιρίες που έχει η Ψυχή μας, για να ξυπνήσει από το παραπλανητικό της όνειρο και να εξελιχθεί. Μέσα απ’ τους αστρολογικούς χάρτες αναδεικνύονται όλες αυτές οι ενεργειακές συνδέσεις μεταξύ γονιών και παιδιών και δίνονται απαντήσεις σε πολλά αναπάντητα έως τώρα ερωτήματα.

--Τι είναι αυτό που απωθώ ή δεν γνωρίζω για τον εαυτό μου και μου το δείχνει το παιδί μου;
--Γιατί δεν μπορώ να συνεννοηθώ με την μητέρα μου, ακόμα και τώρα που είμαι στα σαράντα;
--Γιατί, ενώ εγώ έκανα το καλύτερο δυνατό για το παιδί μου, αυτό ακολούθησε το «στραβό» δρόμο;

Η π - Astrology μας βοηθάει να αναγνωρίσουμε πόσο «ίδιοι» είμαστε στην ουσία με τους γονείς ή τα παιδιά μας, και τι πραγματικά θέλουν να μας πουν αυτές οι Ψυχές για τον εαυτό μας. Έτσι γινόμαστε σταδιακά πιο αποδεκτικοί τόσο απέναντι στα απωθημένα ‘κομμάτια’ μας όσο και απέναντι στα παιδιά ή στους γονείς μας.

Με έναν πολύ πρακτικό τρόπο και με εργαλείο τις ερωτήσεις που θέτουν οι σχέσεις των πλανητών στα ωροσκόπια μας, συνειδητοποιούμε ότι αυτά που νομίζουμε ότι μας χωρίζουν, δεν είναι τίποτ’ άλλο από διαφορετικές εκφράσεις του ίδιου θέματος, ενέργειες δηλαδή της ίδιας οικογένειας, απόλυτα συγγενικές. Όσο αποκτούμε επίγνωση των προγραμματισμών μας και αποταυτιζόμαστε σταδιακά απ’ αυτούς, τόσο θα απομακρυνόμαστε από την αίσθηση της χωριστικότητας. Και μόνον τότε θα έχουμε την ευκαιρία να ‘λειάνουμε’ ή και να επιλύσουμε τα θέματα που έχουμε με την προηγούμενη ή την επόμενη γενιά.
Με τους γονείς μας ιδιαίτερα, αν αυτοί είναι ακόμα εν ζωή, μπορεί και να βιώσουμε μαζί κάποιες εμπειρίες πραγματικής αποδοχής και αγάπης. Μα κι αν έχουν φύγει, είναι και πάλι απαραίτητη η εσωτερική αποφόρτιση που θα μας χαρίσει η επίγνωση.

Για αυτό, ας μην αφήνουμε μισοτελειωμένες ιστορίες... Σύμφωνα με κάποιες παραδόσεις, οτιδήποτε δεν τελειώνει εδώ, μας ακολουθεί στην επόμενη ζωή. Σ’ ό, τι αφορά τη σχέση με τους γονείς ή τα παιδιά μας , ας τελειώνουμε τώρα, εδώ, σ’ αυτή την ενσάρκωση. Ή έστω ας κάνουμε κάποια βήματα… Και ας μην ξεχνάμε ότι η πραγματική «ενηλικίωση» συμβαίνει όταν αποκτάμε επίγνωση και συνείδηση των «παιχνιδιών» των σχέσεων.

© Copyright - Μ.Παπαδάκη - Το περιεχόμενο του άρθρου αυτού διατίθεται στους επισκέπτες αυστηρά για προσωπική χρήση. Απαγορεύεται η χρήση ή αναδημοσίευσή του, σε οποιοδήποτε μέσο μετά ή άνευ επεξεργασίας.