Η ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΥΡΗΝΑ

ΖΗΤΗΜΑ – ΘΕΜΑ:

Πως θα «απαλλαγώ» από το Εγώ και θα έρθω σε επαφή με τον πυρήνα μου;


Δεν χρειάζεται ούτε μπορούμε να «απαλλαγούμε» από το Εγώ για να έρθουμε σε επαφή με τον πραγματικό μας Εαυτό (με τον πυρήνα μας).

ΖOYN ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ!
(ή – «Τα Ζόμπι δεν είναι χορτοφάγα»)

Η «διαδικασία» της ταύτισης / απώθησης δεν είναι κάτι «κακό / κατακριτέο / μεμπτό», ούτε κάτι το οποίο μπορούμε (ή «πρέπει») να «αποφύγουμε». Είναι κάτι το απόλυτα φυσιολογικό και γίνεται – σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό – σ’ όλους μας.

Πάντα θα ταυτιζόμαστε με κάτι, θα επιθυμούμε κάτι, θα κρίνουμε κάποια πράγματα ως «καλά» ή «κακά», θα αναζητάμε κάτι άλλο απ’ αυτό που έχουμε ή θα αποφεύγουμε κάτι το οποίο έχουμε ήδη κλπ. Έτσι σκέφτεται και λειτουργεί ο νους. Αυτός είναι ο «ρόλος» του ΕΓΩ. Μ’ αυτόν τον τρόπο σκέφτεται και λειτουργεί ο «ανεπαρκής» – περιφερειακός εαυτός. Μ’ αυτόν τον τρόπο ανακαλύπτουμε καινούργια πράγματα, βιώνουμε εμπειρίες και εξελισσόμαστε.

Αρκεί να μην το παρακάνουμε! Αρκεί να μην γίνει αυτό ζήτημα «ζωής ή θανάτου» (να μην στηρίζουμε όλη μας την ύπαρξη σ’ αυτό). Να μην ταυτιζόμαστε τόσο έντονα με τον ένα ή τον άλλο πόλο. Να μην ταυτιζόμαστε τόσο έντονα με το ΕΓΩ – με τον περιφερειακό εαυτό (με τις επιθυμίες, τους φόβους, τις σκέψεις, τα συναισθήματα μας). Να μην έχουμε την ψευδαίσθηση ότι αυτός είναι ο «πραγματικός» μας εαυτός.

Κατά τη διάρκεια της ζωής μας ερχόμαστε σε επαφή εθελοντικά ή «αναγκαστικά» (αν προβάλλουμε αντίσταση) με ΟΛΑ μας τα «κομμάτια». Το εξελικτικό ταξίδι της Ψυχής του κάθε ανθρώπου, τον οδηγεί σταδιακά στην αύξηση της συνειδητότητας, την αναγνώριση και την αποδοχή των απωθημένων του «κομματιών», την αποταύτιση από τον περιφερειακό εαυτό και την επαφή με τον πυρήνα – τον Πραγματικό Εαυτό.

Η «διαδικασία» αυτή γίνεται σε όλους μας φυσικά. Δεν είναι κάτι που «επιβάλλεται» από κάποια εξωτερική πηγή, δεν μαθαίνουμε κάποια «σκληρά» μαθήματα, ούτε ξεπληρώνουμε παλιές «αμαρτίες» ή «κάρμα». Δεν μαθαίνουμε κάτι «καινούργιο», ούτε «χρειάζεται» να «επιδιορθώσουμε» - να «εξαγνίσουμε» - να «αλλάξουμε» τον εαυτό μας - ή να μην ξανακάνουμε τα ίδια «λάθη», να «ξεφορτωθούμε» το Εγώ - ή να «προσπαθήσουμε» να κάνουμε «κάτι» – για να «έρθουμε» (κάποτε) σε επαφή με τον πυρήνα μας. Όλα αυτά είναι υποκειμενικές απόψεις και ερμηνείες που δίνουμε – αποτελέσματα ταυτίσεων με κάποια κομμάτια του Εγώ - προσπαθώντας να εξηγήσουμε το γιατί μας συμβαίνει κάτι.

Η «διαδικασία» στην ουσία είναι «απλή». Εμείς την κάνουμε «δύσκολη» όσο εξακολουθούμε να παραμένουμε έντονα ταυτισμένοι με τον περιφερειακό εαυτό. Στην πραγματικότητα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝ «ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ»! Το Εγώ «βλέπει» την επαφή με την Σκιά και τον πυρήνα σαν άλλο ένα «στόχο» (άλλο ένα project – «διαδικασία») - κάτι που «πρέπει» να προσπαθήσουμε για να το «επιτύχουμε» - κάτι που χρειάζεται χρόνο και προσπάθεια για να γίνει.

ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΜΑΣ, ΑΠΛΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΜΑΣ
(έχουμε επίγνωση ότι είμαστε)

ΟΣΟ «ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ» ΝΑ ΕΡΘΟΥΜΕ ΣΕ ΕΠΑΦΗ
Ή ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΜΑΣ,
ΤΟΣΟ «ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΜΑΣΤΕ» ΑΠ’ ΑΥΤΟ
(παραμένουμε στον περιφερειακό εαυτό)


ΤΟ ΕΓΩ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ – ΕΝΩΜΕΝΟ – ΔΥΝΑΤΟ!

Μόνο σε κάποια «αρχικά» στάδια (που μπορεί να διαρκέσουν αρκετές ζωές όσο εξακολουθούμε να παραμένουμε έντονα ταυτισμένοι με το Εγώ) η «διαδικασία» φαίνεται ότι είναι «απαραίτητη», «επίπονη», γίνεται «αργά» – «σταδιακά» κλπ. Το Εγώ «θέλει» χρόνο για να «ξυπνήσει» και να ενσωματώσει – αναγνωρίσει - αποδεχθεί την Σκιά του. Νοιώθει ότι «απειλείται» - αν έρθουμε σε επαφή με τους φόβους και τα απωθημένα μας κομμάτια - φοβάται ότι θα «πεθάνει» - αν έρθουμε σε επαφή με το κέντρο μας – εκεί όπου δεν υπάρχουν «κομμάτια» – και δεν μας «αφήνει» να το κάνουμε εύκολα.


ΟΣΟ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ «ΑΠΟΦΥΓΟΥΜΕ» Ή ΝΑ «ΑΠΑΛΛΑΓΟΥΜΕ» ΑΠΟ ΤΟ ΕΓΩ,
ΤΟΣΟ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΕΓΩ
(τόσο πιο «δυνατό» γίνεται – τόσο απομακρυνόμαστε από τον πυρήνα)


ΟΣΟ ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΕΓΩ (χωρίς να ταυτιζόμαστε ιδιαίτερα μαζί του),
ΤΟΣΟ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ Σ’ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΥΡΗΝΑ

Από ένα σημείο και μετά – αφού έχουμε «αυξήσει» κάπως την συνειδητότητά μας κι έχουμε έρθει σε επαφή με κάποιους βασικούς φόβους μας – η «επαφή» με τον πυρήνα γίνεται όλο και πιο συχνά, όλο και πιο εύκολα. Έχοντας αναγνωρίσει και αποδεχθεί κάποια από τα απωθημένα μας κομμάτια, έχοντας έρθει σε επαφή με κάποιους από τους «μικρότερους» φόβους μας, συνειδητοποιούμε ότι οι φόβοι αυτοί είναι πλαστοί – δημιουργήματα του Εγώ. Έχοντας συνειδητοποιήσει ότι τα διάφορα «κομμάτια» μας είναι ψευδαισθήσεις, μας «έρχεται» όλο και πιο εύκολο να αποταυτιζόμαστε απ’ αυτά.

Η επαφή με τον πυρήνα ή η «φώτιση» (σαν «στόχος» και «διαδικασία») είναι μια ακόμα ψευδαίσθηση – δημιούργημα του Εγώ.

 

© Copyright - Γ. Καλοκύρης - Το περιεχόμενο του άρθρου αυτού διατίθεται στους επισκέπτες αυστηρά για προσωπική χρήση. Απαγορεύεται η χρήση ή αναδημοσίευσή του, σε οποιοδήποτε μέσο μετά ή άνευ επεξεργασίας.