Στις σχέσεις μας (και ιδίως
τις ερωτικές) έλκουμε αυτό που φοβόμαστε πιο πολύ.
Κι εκείνο που φοβόμαστε πιο πολύ είναι τα απωθημένα μας κομμάτια, τα κομμάτια μας εκείνα τα οποία δεν συνειδητοποιούμε ότι τα έχουμε και τα οποία δεν μας αρέσουν (δεν θα θέλαμε να τα είχαμε) - τα κομμάτια στα οποία αναπτύσσουμε μηχανισμούς άμυνας. Οι άλλοι λειτουργούν σαν καθρέφτες και αργά ή γρήγορα μας φέρνουν αντιμέτωπους με τα κομμάτια μας αυτά. Ο σκοπός είναι να μας βοηθήσουν (αν τους αφήσουμε) να τα αναγνωρίσουμε και να τα αποδεχθούμε.
ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ
Χρονική περίοδος και διάρκεια – στάδια σχέσεων
Οι περισσότεροι από μας έχουμε ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο όσο αφορά το είδος των ερωτικών σχέσεων που κάνουμε (οι ίδιοι άνθρωποι, παρόμοιες καταστάσεις, ή ίδια κατάληξη κλπ κλπ).Το ίδιο συμβαίνει και για τη χρονική περίοδο που κρατάνε οι περισσότερες σχέσεις μας. Έτσι άλλοι κάνουν μακροχρόνιες σχέσεις, άλλοι χωρίζουν μετά από λίγο, άλλοι δεν έχουν ποτέ ένα μόνιμο ερωτικό σύντροφο κλπ.
Κάθε ερωτική σχέση περνάει από 3 στάδια εξέλιξης. Μερικοί «τελειώνουν» τη σχέση και δεν μπορούν να προχωρήσουν πέρα από το 1ο στάδιο, άλλοι συνεχίζουν στο 2ο στάδιο – και άλλοι προχωράνε και στο 3ο στάδιο – κάποια στιγμή της ζωής τους.
2ο στάδιο - σχέσεις που κρατούν μέχρι 2 μιση περίπου χρόνια
Σχετίζονται με τους κύκλους του Κρόνου. Προσπάθεια να αγαπήσουμε περισσότερο και πιο βαθιά τον άλλο, όπως και τον εαυτό μας και να γίνουμε πιο υπεύθυνοι. Κάθε επτά περίπου χρόνια η σχέση περνάει από μια κρίση. Μετά την κρίση ή καταφέρνουμε να περάσουμε σ’ ένα βαθύτερο επίπεδο της σχέσης και να εξελιχθούμε, ή διαιωνίζουμε την κρίση και απλώς ανεχόμαστε τον άλλο (πολλές τέτοιες σχέσεις ή γάμοι είναι στην ουσία «νεκροί» – χωρίς ο ένας να βοηθά πραγματικά τον άλλο από ένα σημείο και μετά).
Τα τρία στάδια των σχέσεων αστρολογικά σχετίζονται με τον 7ο
– 8ο – 9ο οίκο.
Ο 7ος δείχνει την αρχή της σχέσης (1ο στάδιο) και το ποια χαρακτηριστικά θα έχει ο ερωτικός μας σύντροφος.
Ο 8ος (2ο στάδιο + αρχές τρίτου σταδίου) σχετίζεται με τους κοινούς πόρους και τις κρίσεις που περνά η σχέση (αντιπαράθεση των δικών μας αξιών με αυτές του συντρόφου, προβολές και αναγνώριση – αποδοχή των απωθημένων μας κομματιών κλπ).
Ο 9ος (ανάμεσα στο 2ο και το 3ο, καθώς και το 3ο στάδιο) δείχνει την Αλήθεια και την ελευθερία που νοιώθουμε αφού έχουμε ξεπεράσει τις κρίσεις και έχουμε αυξήσει την συνειδητότητά μας. Αγαπάμε τον εαυτό μας και τον άλλο βαθύτερα. Συχνά όμως δείχνει την διάλυση της σχέσης (αφού οι περισσότεροι δεν μπορούν να δεχθούν τα απωθημένα τους κομμάτια και κατηγορούν τον άλλο για το «κακό» που τους έκανε).
«ΚΑΛΕΣ» ΚΑΙ «ΚΑΚΕΣ»
ΣΧΕΣΕΙΣ
Δεν υπάρχουν «καλές» ή «κακές» σχέσεις. Έλκουμε πάντα αυτό που έχουμε μέσα μας (συνειδητά ή ασυνείδητα).
Υπάρχουν όμως περισσότερο ή λιγότερο επιθυμητές (από το Εγώ) σχέσεις. Το Εγώ δεν θέλει να ζορίζεται, ούτε του αρέσει να «ανακαλυφθούν» τα κρυφά κομμάτια του εαυτού μας. Άρα για το Εγώ «καλή» σχέση είναι αυτή που δεν θα μας ζορίσει, που δεν θα μας ταρακουνήσει. Όταν το Εγώ αναρωτιέται αν «ταιριάζουμε ή δεν ταιριάζουμε;», «αξίζει να τα φτιάξω μ’ αυτόν ή μ’ αυτήν;» στην ουσία εννοεί «θα μ’ αφήσει στην ησυχία μου; Θα μου κάνει ότι θέλω ή ότι του ζητήσω; Θα έχει τις ίδιες αξίες μ’ εμένα; Η θα αναγκαστώ να ανακαλύψω αυτά που δεν με συμφέρει να δω για μένα – αυτά που με ζορίζουν;».
Από την άλλη, εμείς
οι ίδιοι θα βαριόμασταν μέχρι θανάτου, αν είχαμε τέτοιες σχέσεις. Στην πράξη
έλκουμε πάντα αυτούς με τους οποίους μας συνδέουν μεν κάποιες κοινές αξίες
(έτσι ώστε το Εγώ να «καλύπτεται» κάπως και να περάσει καλά – τουλάχιστο στα
αρχικά στάδια της σχέσης), αλλά που θα μας βγάλουν κάποια στιγμή οπωσδήποτε στη
φόρα όλο τον κρυμμένο «κακό» μας εαυτό.
Που θα μας «αναγκάσουν» να δούμε, να αναγνωρίσουμε και ν’ αγαπήσουμε ότι έχουμε
απωθήσει. Άρα δεν υπάρχει «εύκολη» ή «ιδανική» σχέση, όσο αρνούμαστε να
αυξήσουμε την συνειδητότητά μας και να δεχθούμε – αγαπήσουμε τα απωθημένα μας
κομμάτια (τον εαυτό μας δηλαδή ως έχει).
Συνήθως όταν οι άλλοι αρχίσουν να μας βγάζουν και να μας δείχνουν αυτά τα κομμάτια, το Εγώ – που αρνείται να μάθει - αποκόπτει στα γρήγορα την διαδικασία (βρίσκουμε μια αφορμή - δικαιολογία για να χωρίσουμε). Απ’ αυτή την άποψη όλες οι σχέσεις είναι «δύσκολες» (για το Εγώ), αφού θα μας βάλουν αργά ή γρήγορα στη διαδικασία της ανακάλυψης του κρυφού - απωθημένου εαυτού μας. Μέσω των σχέσεων (κυρίως) μαθαίνουμε ν’ αναγνωρίζουμε και ν’ αγαπάμε – σταδιακά - τα απωθημένα μας κομμάτια. Άρα το ότι «πρώτα θα γίνω καλύτερος και μετά θα βρω την κατάλληλη - ιδανική σχέση, έτσι ώστε να μην κάνω ξανά τα ίδια λάθη» δεν στέκει.
Μέσα από τα «λάθη» που κάνουμε στις σχέσεις μαθαίνουμε για μας.
Ποτέ δεν μπαίνουμε «έτοιμοι» σε μια σχέση. Μπορεί να είμαστε «καλύτεροι» απ’ ότι ήμασταν στο παρελθόν σε κάποια ζητήματα, λόγω των εμπειριών που βιώσαμε σε προηγούμενες σχέσεις, αλλά η κάθε καινούργια σχέση θα έχει κάτι να μας βγάλει. Υπάρχουν «δύσκολα» ζητήματα – θέματα – φόβοι - απωθημένα μας κομμάτια, τα οποία μεταφέρονται αυτούσια στις επόμενες σχέσεις, γιατί (λόγω της δυσκολίας τους και του φόβου που έχουμε να τ’ αναγνωρίσουμε και να τ’ αποδεχθούμε) δεν «δουλεύτηκαν» σχεδόν καθόλου στις προηγούμενες (γι αυτό και επαναλαμβάνονται στις επόμενες σχέσεις). Κάθε καινούργια σχέση είναι μια ακόμα ευκαιρία για μας, να τα δούμε και να τ’ αναγνωρίσουμε.
Πάντα θα κάνετε «λάθη» και στις επόμενες σχέσεις σας.
Μόνο όταν αγαπήσετε τον εαυτό σας ως έχει, θα μπορέσετε να αγαπήσετε πραγματικά κάποιον άλλο (επίσης μόνο τότε οι άλλοι θα μπορέσουν να σας αγαπήσουν πραγματικά). Αν περιμένετε από τους άλλους να σας αγαπήσουν για να αισθανθείτε «καλύτερα», ή για να αποκτήσετε αυτοπεποίθηση, ή για να… τότε απλώς θα συνεχίσετε να περιμένετε.
Το μεγαλύτερο σφάλμα που κάνουμε (όλοι) στις σχέσεις μας είναι ότι προσπαθούμε ν’ αλλάξουμε τον άλλο και να τον κάνουμε να δει και να σεβαστεί την άποψή μας («Αν μου έκανες αυτό, αν δεν έκανες εκείνο, τότε θα ήμασταν καλύτερα … θα μου έδειχνες ότι μ’ αγαπάς κι ότι νοιάζεσαι για μένα κλπ»). Μ’ αυτή την τακτική, απλώς θα κάνετε τα πράγματα χειρότερα. Ο άλλος θα σας δίνει ακόμα λιγότερο απ’ αυτό που του ζητάτε, ή απ’ αυτό που θα θέλατε να κάνει. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να αναρωτηθούμε τι θέλει να μας διδάξει ο άλλος, ποιο κρυμμένο κομμάτι του εαυτού μας μας δείχνει. Και μετά να αποδεχθούμε και να αγαπήσουμε αυτό το κομμάτι. Αν θέλουμε να «αλλάξει» ο άλλος, αυτό σημαίνει ότι δεν δεχόμαστε τον εαυτό μας ως έχει. Αν αρχίσουμε να αναγνωρίζουμε και να αποδεχόμαστε – εκφράζουμε αυτό μας το κομμάτι, τότε ο άλλος θα αρχίσει να αλλάζει από μόνος του (ή – μην μπορώντας ο άλλος να συνηθίσει τον «καινούργιο» μας εαυτό – η σχέση θα τελειώσει).
Κάνουμε πάρα πολύ εύκολα στους άλλους αυτό που δεν θέλουμε οι άλλοι να μας κάνουν!
Οι περισσότεροι «χρησιμοποιούν» τις σχέσεις τους για να «ξεφύγουν» από κάποια προβλήματα που (νομίζουν ότι) έχουν (από τους γονείς, από μια ανιαρή δουλειά, από τον άδικο κόσμο κλπ). Θέλουν ένα ώμο να ακουμπήσουν, ή κάποιον να τους αγαπά και να τους προστατεύει, ή κάποιον με τον οποίο θα μπορούν να περνάνε όμορφα – κλείνοντας απέξω τις σκοτούρες και τα προβλήματα της ζωής. Στην πραγματικότητα θέλουν να ξεφύγουν από τον εαυτό τους και να παραμείνουν στις ψευδαισθήσεις τους. Οι σχέσεις μας οδηγούν τελικά στο να γνωρίσουμε και ν’ αγαπήσουμε τον εαυτό μας. Απ’ αυτή την άποψη κάθε σχέση είναι «καλή». Στο τέλος βρίσκουμε την απάντηση στα προβλήματά μας, βρίσκουμε την θαλπωρή και την αγάπη που τόσο θέλουμε και αναζητούμε, βρίσκουμε την προστασία και την συναισθηματική ασφάλεια που τόσο ποθούμε.
Απλά αυτό δεν γίνεται πάντα με τον τρόπο που θέλει το Εγώ…
© Copyright - Γ. Καλοκύρης - Το περιεχόμενο του άρθρου αυτού διατίθεται στους επισκέπτες αυστηρά για προσωπική χρήση. Απαγορεύεται η χρήση ή αναδημοσίευσή του, σε οποιοδήποτε μέσο μετά ή άνευ επεξεργασίας.
