ΖΗΤΗΜΑ - ΘΕΜΑ:
Πως να ερμηνεύουμε τις "δύσκολες" όψεις...
Τις περισσότερες φορές στις "δύσκολες" όψεις,
ιδιαίτερα αν ένας από τους δύο πλανήτες είναι ο Κρόνος, ο Ουρανός, ο Ποσειδώνας
ή ο Πλούτωνας παρατηρούμε το φαινόμενο της προβολής.
Έτσι ταυτιζόμαστε με τον ένα από τους δύο πλανήτες και προβάλλουμε τον άλλο
στους γύρω μας.
Αυτό μπορεί να γίνει σε κάθε ερμηνεία που προκύπτει από τον συνδυασμό των δύο
συμβόλων. Πχ μια από τις ερμηνείες για το τετράγωνο Ήλιου με Πλούτωνα είναι:
"θέλω να έχω πάντα τον έλεγχο".
Υπάρχουν οι εξής πιθανότητες:
Α) Να
ταυτιστούμε εμείς με τον Ήλιο και να προβάλλουμε τον Πλούτωνα στον σύντροφό
μας...
Έτσι, παρ' όλο που η όψη είναι όλη δικιά μας, εμείς παίζουμε μόνο τον Ήλιο στη
σχέση αυτή! Δηλαδή είμαστε πρόσχαροι και άνετοι στην σχέση, θέλουμε να περνάμε
όμορφα, δεν ζηλεύουμε τον άλλο, ή τον ζηλεύουμε ελάχιστα, τον δεχόμαστε όπως
είναι, προσπαθούμε να τον καταλάβουμε και να μην τον ελέγχουμε, να τον κάνουμε
να αισθάνεται όμορφα κλπ κλπ
Ξεχνάμε όμως ότι έχουμε ΟΛΗ την όψη στον χάρτη μας! Ο Πλούτωνας είναι επίσης
δικός μας και κάνει τετράγωνο με τον ΔΙΚΟ μας Ήλιο. Εμείς όμως - για κάποιους
λόγους- τον έχουμε απωθήσει, τον έχουμε
παραπετάξει, δεν τον βάζουμε στο παιχνίδι...Προτιμάμε τον παιχνιδιάρη,
δημιουργικό και φανταχτερό Ήλιο κι όχι τον κακό στραβό κι ανάποδο Πλούτωνα. Όλ’
αυτά είναι ωραία, αλλά ο Πλούτωνας είναι ΕΠΙΣΗΣ ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ! Κι αν δεν τον
"παίζουμε" εμείς, κάποιος θα πρέπει να τον εκφράσει...
Έτσι ο σύντροφός μας (για δικούς του επίσης καρμικούς λόγους), αναλαμβάνει να
παίξει τον ρόλο του Πλούτωνα για μας. Όσο εμείς είμαστε υπεράνω και του
φερόμαστε άψογα, τόσο αυτός γίνεται πιο...Πλουτώνιος! Αρχίζει να ζηλεύει, χωρίς
να του δίνουμε αφορμές, αρχίζει και μας κάνει σκηνές, προσπαθεί να μας ελέγχει
κλπ κλπ
Η ερώτηση που θα έπρεπε να κάνουμε τότε στον εαυτό μας είναι: Μήπως δεν είμαι και τόσο υπεράνω κι εγώ; Μήπως θέλω κρυφά να ελέγχω τους άλλους και δεν το παραδέχομαι; Μήπως με βολεύει και τονώνει το Εγώ μου το να έχω εγώ τον ρόλο του καλού και του συνετού; Μήπως κρύβω ότι κατα βάθος φοβάμαι κι ότι είμαι πολύ ανασφαλής;
Β) Μπορεί επίσης να ταυτιστούμε εμείς με τον Πλούτωνα και να προβάλλουμε τον Ήλιο...
Έτσι είμαστε καχύποπτοι, ζηλεύουμε και το ξέρουμε (ή δεν το ξέρουμε), κάνουμε σκηνές και προσπαθούμε να ελέγξουμε τον άλλο (με διάφορους τρόπους), έχοντας δικαιολογίες κάθε φορά για κάθε μας πράξη. Επίσης αρνούμαστε πεισματικά ότι δεν έχουμε δίκιο ή ότι είμαστε παράλογοι (Εγώ δεν προσπαθώ να σε ελέγξω, εσύ με προκαλείς, οι γυναίκες φταίτε κλπ κλπ) Σε κάθε άσχημη και παράλογή μας συμπεριφορά έχουμε πάντα κάτι σαν δικαιολογία. Αρνούμαστε να δούμε πιο ισορροπημένα τα πράγματα, αρνούμαστε ότι κι ο άλλος μπορεί να έχει δίκιο. Η σχέση σταδιακά μετατρέπεται σε "ΕΓΩ ΚΕΡΔΙΖΩ"- "ΕΣΥ ΧΑΝΕΙΣ" ή το αντίστροφο...Με άλλα λόγια αρνούμαστε τον Ήλιο μας, τον οποίο εκφράζει ο σύντροφός μας!
Γ) Το τρίτο σενάριο είναι η εναλλαγή των δύο προηγουμένων. Συνήθως η αλλαγή στην συμπεριφορά γίνεται με την ταυτόχρονη αλλαγή συντρόφου. Έτσι στη μία μας σχέση είμαστε εμείς που ελέγχουμε και ο άλλος είναι ο πιο άνετος κλπ και στην επόμενη σχέση, είμαστε εμείς οι cool και ο άλλος προσπαθεί να μας ελέγξει. Η στην ίδια σχέση στην αρχή είμαστε εμείς έτσι και ο άλλος αλλιώς και κάποια στιγμή αλλάζουν οι ρόλοι μας. (Συνήθως μετά από μερικούς μήνες από την αλλαγή των ρόλων, η σχέση αυτή τελειώνει...)
Δ) Υπάρχει κι ένα τέταρτο πιο πονηρό σενάριο... Να «παίζουμε» κι οι δύο τον ίδιο πλανήτη (πχ τον Ήλιο). Κανένας δεν ζηλεύει, κανένας δεν ελέγχει, κανένας δεν κάνει σκηνές κλπ.
Τότε ο Πλούτωνας αναλαμβάνει και παίζει μόνος του. Μπαίνει δυναμικά στο παιχνίδι και τους κάνει την ζωή μαντάρα...Και στους δύο. Πάλι υπάρχει φαινόμενο προβολής. Αν δεν τον παίξει ο ένας από τους δύο , ο Πλούτωνας θα έρθει ...από αριστερά, μέσω άλλων. Έτσι θα εμφανιστεί ένας τρίτος ή ένας τέταρτος κι έτσι οι δύο σύντροφοι, αρχίζουν ξαφνικά και φέρονται Πλουτώνια...παράνομες σχέσεις, αλλαγές στα ενδιαφέροντα και στην ζωή των δύο ατόμων κλπ κλπ Τώρα ο Πλούτωνας είναι κακός; Δεν νομίζουμε... Απλώς μας ξεδιπλώνει και μας δείχνει πως...έχουμε κι αυτόν στον χάρτη μας! Κι όσο κι αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, κατά βάθος μας αρέσει και λίγο ο έλεγχος και...ναι, δεν είναι κακό να ζηλεύουμε και να το δείχνουμε. Αρκεί να μην φτάνουμε σε υπερβολές.
Με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζουμε και κάθε άλλη ερμηνεία που προκύπτει από τον συνδυασμό αυτό.
© Copyright - Γ. Καλοκύρης - Το περιεχόμενο του άρθρου αυτού διατίθεται στους επισκέπτες αυστηρά για προσωπική χρήση. Απαγορεύεται η χρήση ή αναδημοσίευσή του, σε οποιοδήποτε μέσο μετά ή άνευ επεξεργασίας.
