Φίλτρα συνειδητότητας και ψευδαισθήσεις

 

Αναγνωρίζουμε και καταλαβαίνουμε κάθε φορά μόνο αυτά που η συνειδητότητά μας της συγκεκριμένης στιγμής μας επιτρέπει να καταλάβουμε. Η συνειδητότητα λειτουργεί σαν ένα είδος φίλτρου: περνάνε κάθε φορά οι πληροφορίες, τα συναισθήματα, οι εικόνες κλπ που το φίλτρο αφήνει να περάσουν.

 Όλες οι πληροφορίες υπάρχουν ελεύθερες και άμεσα διαθέσιμες γύρω μας, αλλά εμείς «συλλαμβάνουμε» μόνο εκείνες που το φίλτρο της συνειδητότητάς μας μπορεί να κατανοήσει. Οι υπόλοιπες είναι σα να μην υπάρχουν! Δεν τις βλέπουμε, δεν μπορούμε να τις δούμε. Τις αγνοούμε παντελώς ή τις αλλοιώνουμε ανάλογα με το φίλτρο που διαθέτουμε.

 Το φίλτρο της συνειδητότητας μοιάζει  μ’ ένα ραδιόφωνο που είναι συντονισμένο σ’ ένα συγκεκριμένο σταθμό. Οι υπόλοιποι σταθμοί, οι μουσικές, οι εκφωνητές κλπ υπάρχουν στα ερτζιανά κύματα, υπάρχουν στον αέρα γύρω μας, όμως εμείς δεν τις ακούμε. Πρέπει να συντονίσουμε τον δέκτη ( = συνείδηση) σε καινούργιες συχνότητες. Το καλό είναι ότι αφού ένα απλό ραδιόφωνο μπορεί να το κάνει αυτό, σίγουρα μπορούμε κι εμείς…

 Κάποια στιγμή ίσως αρχίσουμε ν’ αλλάζουμε συχνότητα. Όπως όταν «πιάνουμε» ένα σταθμό με παράσιτα στο ραδιόφωνο χρειάζεται να συντονίσουμε σταδιακά τη βελόνα της συσκευής έτσι ώστε να πιάσουμε πιο καθαρό σήμα, έτσι και το φίλτρο της συνειδητότητας αλλάζει σταδιακά και συντονίζεται σε βήματα με την καινούργια συχνότητα. Χρειάζεται χρόνος, εμπειρίες και συχνή κρούση – επανάληψη της καινούργιας πληροφορίας για να στραφεί η προσοχή μας προς αυτή και να την ενσωματώσουμε – κατανοήσουμε πλήρως. Όπως είδαμε, το φίλτρο στην αρχή αφήνει να περάσουν μόνο κάποιες αρκετά αλλοιωμένες μορφές της πληροφορίας, αλλά όσο η διαδικασία επαναλαμβάνεται τόσο οι αλλοιώσεις γίνονται μικρότερες: «μήπως δεν είναι τυχαίο, που υφίσταμαι όλο αυτό το θυμό από τους γύρω μου;».

Με τη συνεχή επανάληψη οι αλλοιώσεις πλησιάζουν όλο και πιο πολύ στην «καινούργια» πληροφορία: «Μήπως έχει κάτι να κάνει με μένα; Μήπως μου δείχνει κάτι;» κλπ μέχρις ότου η καινούργια πληροφορία μπορέσει να περάσει στη συνείδησή μας ως έχει: «Ναι κρύβω πολύ θυμό και οργή και τόσο καιρό το είχα απωθήσει…». Το φίλτρο μας θα έχει αλλάξει στο μεταξύ και θα περιλαμβάνει και την καινούργια αυτή πληροφορία. Κι αυτό γίνεται σταδιακά μέσα από αργές, κυκλικές και επαναλαμβανόμενες διαδικασίες.

 Ο χαρακτήρας μας όπως και η αντίληψη που έχουμε για τα πράγματα δεν είναι λοιπόν κάτι το στατικό, αλλά κάτι που μεταβάλλεται και αλλάζει διαρκώς. Υπάρχει «κάτι» μέσα μας που θέλει να εξελιχθεί και ν’ αυξήσει το φίλτρο λήψης των εξωτερικών ερεθισμάτων. Αλλιώς θα μας «τύχαιναν» πάντα τα ίδια – απολύτως προβλέψιμα – γεγονότα ή θα αντιδρούσαμε πάντα με τον ίδιο – συγκεκριμένο τρόπο.

Βλέπουμε ότι θέλουμε να δούμε κι ακούμε ότι θέλουμε ν’ ακούσουμε.

Περνάνε μέσα μας μόνο αυτά που αφήνουμε να περάσουν, μόνο αυτά που είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε. Αναγνωρίζουμε και καταλαβαίνουμε κάθε φορά μόνο αυτά που η συνειδητότητά μας της συγκεκριμένης στιγμής μας επιτρέπει να καταλάβουμε.

Οι αυταπάτες και οι ψευδαισθήσεις μας θέλουν καιρό για να αναγνωριστούν και να μειωθούν.

Η διαδικασία μείωσης των φίλτρων μας και των ψευδαισθήσεών μας είναι αργή και απαιτεί πολλές ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ, γεγονότα, ανθρώπους κλπ για να επιτευχθεί. Είναι δύσκολο να αλλάξεις τις συνήθειες χρόνων. Έχουμε όλοι μας την τάση να μένουμε στα παλιά στα γνωστά και ασφαλή, ακόμα κι αν δεν μας εξυπηρετούν πια.

Πρέπει ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ σταδιακά κάποια πράγματα (με αργές χρόνιες ή επαναλαμβανόμενες διαδικασίες) για να καταργήσουμε τις ψευδαισθήσεις μας κι όχι να τα κατανοήσουμε όλα διανοητικά. Πρέπει να ζήσουμε τη θεωρία μας στη πράξη. Στις νεότερες ηλικίες συναντάμε συνήθως την απώθηση (δεν ξέρουμε ποια είναι τα κρυμμένα μας κομμάτια και επιμένουμε να επιθυμούμε τα σίγουρα και ασφαλή = τα συνειδητά μας κομμάτια). Όλα τα υπόλοιπα τα αισθανόμαστε σαν απειλή ή σαν κάτι ξένο (εγώ δεν είμαι έτσι, αυτό δεν έχει να κάνει με μένα) και μη επιθυμητό (προβάλουμε αντίσταση σ’ αυτά που πρέπει να μάθουμε). Στις μεγαλύτερες ηλικίες, αρχίζουμε να αποδεχόμαστε αυτό που έχουμε απωθήσει, αλλά με δύσκολο και αργό τρόπο γιατί δεν μας αφήνουν οι ψευδαισθήσεις μας. Συνήθως κάποια στιγμή μαθαίνουμε για τα κρυμμένα μας κομμάτια, αλλά κάνουμε το λάθος να προσπαθούμε να τα αλλάξουμε ή να απαλλαχτούμε από αυτά κι όχι να τα αποδεχτούμε πραγματικά.

Κάθε πράγμα, γεγονός ή άνθρωπος που σας ενοχλεί και σας ξεβολεύει, ουσιαστικά σας φέρνει πιο κοντά στον «αληθινό» σας εαυτό. Είναι το μέσον για να μειωθούν τα πέπλα και τα φίλτρα των ψευδαισθήσεών σας. Σας δείχνει τα κρυμμένα και απωθημένα σας κομμάτια ή ποια κομμάτια του εαυτού σας έχετε παραμελήσει και θα πρέπει να αναπτύξετε.

Όλα αυτά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΕ ΔΥΣΚΟΛΟ ΤΡΟΠΟ. Το ταξίδι μπορεί να είναι πολύ ενδιαφέρον και ευχάριστο. Η αν συνεχίσετε να αντιστέκεστε, πολύ ανιαρό και δυσάρεστο.

ΕΣΕΙΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΕ…

 © Copyright - Γ. Καλοκύρης - Το περιεχόμενο του άρθρου αυτού διατίθεται στους επισκέπτες αυστηρά για προσωπική χρήση. Απαγορεύεται η χρήση ή αναδημοσίευσή του, σε οποιοδήποτε μέσο μετά ή άνευ επεξεργασίας.